پرورش طیور به طور گسترده توسط مردم در سراسر جهان پذیرفته شده است و به دلیل نیازهای کم سرمایه، نیروی کار و زمین، منبع خوبی از پروتئین را به ویژه برای جمعیت روستایی محروم ارائه می‌دهد. در سال‌های اخیر استفاده از بستر و سیستم‌های اسکان آزاد برای پرورش مرغ سرعت بالایی گرفته است.

هر کشاورز که قصد نگهداری از مرغ به این روش را دارد، باید تمام تلاش خود را برای یادگیری از شرکت‌های خوب مدیریت و سودآور به کار گیرد. محل پرورش مرغ به میزان مساحتی که در اختیار دارید و تعداد پرنده‌ای که می‌خواهید پرورش دهید، بستگی دارد.

به هر حال نگهداری مرغ در قفس نسبت به بستر دارای مزایایی است از جمله این که باعث صرفه جویی در فضا می‌شوند. در این نوشتار از نغمه تورنگ طلایی بیشتر با این دو روش آشنا شده و در نهایت بررسی خواهیم کرد که کدام یک بهتر است؟

عواملی که در انتخاب سیستم پرورش مرغ باید در نظر گرفته شود.

اگر قصد پرورش مرغ را دارید، موارد زیر را در نظر داشته باشید:

نوع مرغ

هدف این است که بفهمیم کدام روش برای پرورش مرغ بهتر است. اکثر کشاورزان برای پرورش مرغ در مقیاس کوچک ترجیح می‌دهند از بستر استفاده کنند زیرا قفس گران تر است. بستر اغلب برای جوجه‌های گوشتی تجاری استفاده می‌شود.

سرمایه گذاری اولیه

وقتی هزینه‌های نگهداری مرغ را در هر دو سیستم بررسی می‌کنیم، مساله جدی‌تر می‌شود. قفس‌ها گران‌تر هستند، در نتیجه، افرادی که تازه شروع به کار کرده‌اند، در ابتدا استفاده از بستر را نسبت به قفس ترجیح می‌دهند. با این حال، ممکن است به نیروی کار بیشتر و افراد بیشتری برای اداره بستر نیاز داشته باشید. اما این مساله در دراز مدت برطرف می‌شود.

پیشگیری و کنترل بیماری

اگر قصد کسب درآمد دارید، پیشگیری و کنترل بیماری یکی از عوامل حیاتی در انتخاب محل پرورش مرغ است. شما باید مکانیسمی را انتخاب کنید که کمک کند بیماری‌ها را بهتر مدیریت کنید. بیماری‌ها در بستر بیشتر از قفس پخش می‌شوند. از آنجایی که پرندگان در قفس دارای حرکت محدود هستید، جوجه‌ها در معرض مواد زائد قرار نمی‌گیرند. اما در بستر پرنده می‌تواند در سرتاسر بستر حرکت کرده و پرندگان دیگر را آلوده و بیماری را به آن‌ها منتقل کند.

در هنگام مواجهه با بیماری، به خاطر داشته باشید که پرنده آلوده در بستر یا سیستم آزاد، راحت تر از پرنده ای در قفس بیماری را پخش می‌کند و تشخیص مرغ بیمار سخت‌تر است.

پرورش مرغ در قفس

سیستم قفس برای پرورش پرندگان به عنوان یک سیستم با مسافت بالا طبقه بندی شده است که هر پرنده دارای فضایی بین 450 تا 525 سانتی متر مربع (0.6-0.75 فوت مربع) می‌باشد. مرغ‌ها در قفس‌ به گروه‌های یک، دو یا سه تایی در ردیف‌های تک، دوتایی یا سه تایی تقسیم بندی شده و نگهداری می‌شوند.

مزایای پرورش مرغ در قفس:

• تعداد پرندگان پرورش یافته در واحد سطح بیشتر است.
• بررسی روزانه پرنده راحت‌تر است.
• شناسایی مرغ ضعیف و حذف آن‌ها در اسرع وقت به سرعت انجام می‌شود.
• فساد طیور قابل کنترل است.
• عوامل استرس از بین می‌روند.
• کوکسیدیوز و آلودگی به کرم از بیماری‌های انگلی به راحتی قابل کنترل هستند.
• برای کاهش ضایعات خوراک می‌توان به راحتی اقدامات فوری انجام داد.

نگهداری مرغ در قفس برای مناطقی با شرایط آب و هوایی متعادل مناسب است، مانند جایی که دمای روز در تابستان خیلی گرم و دمای شب خیلی پایین نیست. ادعا می‌شود که مرغ تخمگذار در قفس تعداد مرغ بیشتری نسبت به بستر می‌گذارد. علاوه بر این، راندمان خوراک و وزن تخم مرغ بیشتر از گله‌های تخمگذار با استفاده از سیستم بستر است.

معایب پرورش مرغ در قفس:

• تامین تهویه کافی برای پرندگان، به ویژه در طول تابستان و در مناطق پرجمعیت مشکل است.
• بروز مشکلات ساق پا، خستگی، سندرم کبد چرب، حشرات و بخارهای ناخوشایند در قفس بیشتر است.

برای خرید مرغ تخمگذار بومی گلپایگانی و مرغ تخمگذار صنعتی کلیک کنید.

پرورش مرغ در بستر

سیستم بستر یک روش مدیریتی پر زحمت در پرورش طیور است که مستلزم پرورش مرغ بر روی یک کف بتنی با لایه‌ای از مواد بستر، مانند براده‌های چوب، پوسته بادام زمینی و سبوس برنج می‌باشد.

مزایای پرورش مرغ در بستر

پرورش مرغ در سیستم بستر چندین مزیت برای کشاورز دارد از جمله:

• برخلاف سیستم قفس، زمانی که فضولات مرغ به زمین می‌افتد، بستر برای جذب رطوبت در مدفوع مرغ بهتر عمل می‌کند.
• بستر به تسریع خشک شدن کف کمک کرده و از جوجه‌ها در برابر اثرات سرمای زمین محافظت می‌کند.
• به جوجه‌ها در به دست آوردن تعادل در حین حرکت در محوطه مرغداری کمک می‌کند.
• مواد بستر با وزن جدید جوجه‌ها جهت رشد و افزایش وزن سازگار شده که برای رشد استخوان و عضله بسیار مهم است.
• بستر کارایی مدیریت طیور را بهبود می‌بخشد.
• استفاده از تراشه‌های چوب به عنوان بستر، بو را با کاهش آمونیاک موجود در هوا که توسط فضولات مرغ آزاد می‌شود، به حداقل می‌رساند.
• امکان مدیریت راحت تر جوجه‌ها را فراهم می‌کند.
• از فضای موجود حداکثر استفاده می‌شود.
• به پیشگیری از مشکلات و بیماری‌هایی که در سیستم‌های قفس معمولی رایج هستند کمک می‌کند.
• سرعت تولید و رشد را افزایش می‌دهد.
• سیستم بستر عمیق همچنین مرغ‌ها را قادر می‌سازد تا در جستجوی غذا یا گرما، زمین را خراش دهند، همانطور که رفتار طبیعی آن‌ها این گونه است.
• در زمستان از جوجه‌ها در برابر عوامل محیطی محافظت می‌کند.
• به تشخیص سریع پرندگان مریض کمک می‌کند.

یکی از مهم‌ترین مزایای سیستم بستر این است که می‌توانید مواد بستر را خارج کرده و به عنوان کود در مزرعه استفاده کنید.

معایب پرورش مرغ در بستر

اگرچه این روش پرورش مرغ فواید زیادی برای پرورش دهنده دارد، اما معایبی نیز به همراه دارد، از جمله:

• سیستم بستر به مقدار زیادی مواد بستر نیاز دارد که هزینه ساخت را افزایش می‌دهد.
• نوک زدن به یکدیگر در این روش بیشتر از روش پرورش مرغ در قفس است.
• بیماری‌ها و انگل‌ها به راحتی در سیستم بستر عمیق پخش می‌شوند.
• پرورش مرغ‌های تخمگذار در بستر منجر به کثیف شدن تخم‌ها می‌شود.
• تعیین پرندگان غیرمولد در مرغداری و همچنین صید پرنده در بستر چالش برانگیز است.

چرا قفس مرغ برای پرورش بهتر است؟

همانطور که اشاره کردیم، پرورش مرغ در قفس یا بستر دارای مزایا و معایب مخصوص به خود است. اما در زیر به دلایلی که چرا قفس بهتر است اشاره کرده‌ایم:

1- در پرورش مرغ تخمگذار، تولید تخم مرغ در پرندگان در قفس بسیار بالاتر است، زیرا حرکت جوجه‌ها محدود شده و امکان تبدیل غذای بیشتری به مواد تخم را فراهم می‌کند. این برعکس چیزی است که در پرورش مرغ در بستر به دست می‌آید. زیرا پرنده آزادانه به اطراف حرکت کرده و انرژی قابل توجی را می‌سوزاند، در نتیجه هنگام تخم گذاری تولید کمتری خواهد داشت.

2- سیستم قفس از دسترسی مستقیم جوجه‌ها به مدفوع خود جلوگیری می‌کند. این موضوع به طور کامل به کاهش خطر عفونت و هزینه‌های دارو و نیز کاهش هزینه کلی تولید کمک می‌کند. در حالی که در پرورش پرنده در بستر، دستری به مدفوع و برداشتن آن از بین غذاها بیشتر است. همچنین تجمع آمونیاک در بین خوراک می‌تواند خطرات جدی برای سلامتی مرغ داشته باشد.

3- در سیستم پرورش مرغ در قفس، جوجه‌ها هیچ تماسی با تخم‌های خود ندارند که بر خلاف پرورش در بستر که در آن جوجه‌ها برخی از تخم‌ها را می‌شکنند و در نتیجه درآمدشان از دست می‌رود، می‌باشد.

4- هدر رفت خوراک در سیستم پرورش مرغ در قفس به حداقل می‌رسد. در مقایسه با آنچه در سیستم پرورش بستر اتفاق می‌افتد، تغذیه و آبیاری نیز آسان تر است. در سیستم بستر، تغذیه و آبیاری استرس بیشتری دارد و پرندگان با کثیف کردن بستر با مدفوع، خوراک و آب را نیز کثیف می‌کنند. اگر پرنده در کف بستر آب بریزد، بستر مرطوب شده که یک عامل مستعد کننده مهم برای کوکسیدیوز می‌باشد.

5- نگهداری پرنده در قفس بسیار آسان تر است. حتی اگر ده‌ها هزار پرنده در مزرعه وجود داشته باشد، مالک یا پرورش دهنده به راحتی می‌تواند پرندگان خود را در قفس بشمارد. انجام این کار در سیستم بستر که پرندگان دائماً در حال حرکت هستند بسیار دشوار است.

6- حذف ضایعات در یک سیستم پرورش مرغ در قفس آسان تر است. در حالی که حذف بستر طیور در سیستم بستر شامل حذف کامل بستر، جابجایی پرندگان و غیره می‌باشد اما برای پرندگان در قفس، شما فقط باید هر 2 تا 3 روز یک بار لایه را عوض کنید. شما می‌توانید کف قفس را با خوراک پرندگان مخلوط کنید تا بو را کاهش دهید یا برای از بین بردن حشره‌ها (مرحله لارو مگس) از لاروکش استفاده کنید. با این حال این ممکن است به هزینه‌های شما افزوده شود.

جمع بندی

مطالعات زیادی برای بررسی پرورش مرغ در قفس یا بستر صورت گرفته است. آنچه به دست آمده است نشان می‌دهد که استفاده از قفس باعث افزایش تولید تخم مرغ، کیفیت تخم مرغ، کیفیت گوشت و تبدیل خوراک شده است، بنابراین می‌توان گفت پرورش مرغ در قفس نسبت به بستر بهتر است.

به هر حال اگر هنوز هم در مورد چگونگی راه اندازی یک مرغداری سوال دارید، می‌توانید سوالات خود را در قسمت نظرات همین پست از نغمه تورنگ طلایی مطرح کنید. کارشناسان ما آماده پاسخگویی به سوالات شما هستند. در ضمن می‌توانید برای سفارش انواع مرغ تخمگذار یا گوشتی با کارشناسان ما تماس گرفته از طریق صفحه محصولات اقدام به خرید نمایید.