پرورش مرغ تخمگذار بومی اصولا به منظور سود آوری و کسب در آمد در بین بسیاری از افراد در شهرها و استان ها و روستاهای کشور ما ایران رایج است. البته  باید خاطر نشان کرد که امروزه مرغ تخمگذار بومی در واقع  جزء یکی از کسب و کار های پر درآمد می باشد. همچنین مرغ بومی به علت مقاومت بسیار بالایی که نسبت به سایر طیور همرده خود دارد، این شغل یکی از کارهای کم ریسک در صنعت پرورش دام و طیور محسوب می گردد.

در پرورش مرغ های محلی بجز تولید تخم مرغ، از گوشت آن نیز برای کسب درآمد استفاده می نمایند؛ چرا که مرغ محلی به خاطر میزان مقاومت بالای آن در طول دوران پرورش نیاز به استفاده کمتری از واکسن و آنتی بیوتیک داشته و به همین خاطر گوشت آن ارگانیک است و محبوبیت بسیاری در بین اکثریت مردم دارد.

مرغ تخمگذار بومی همان طور که از اسم آن مشخص است جزء طیوری بومی و سازگار و مقاوم با محیط است. از جمله اهمیت های زیاد نگهداری مرغ بومی تخمگذار، مقاومت بالای آن نسبت به تغییر و شرایط جوی و آب و هوای مختلف و همچنین مقاومت بالا نسبت به بیماری، آلودگی، ویروس ها و باکتری ها میباشد که این خصوصیات سبب پر طرفدار بودن این نژاد از مرغ ها شده است.

هم اکنون جهت کسب اطلاعات بیشتر از نحوه خرید و قیمت انواع مرغ تخمگذار بومی، با شماره های تماس ما ارتباط برقرار کرده و با کارشناسان بخش فروش تماس حاصل فرمایید.

شماره های تماس:

09126070959

09128890800

پرورش مرغ بومی در فضای آزاد؛ مزایا و معایب آن

پرورش مرغ بومی در فضای آزاد تا چند سال گذشته در بین افراد و پرورش دهندگان و علاقه مندان به پرورش مرغ محلی رواج بسیار زیادی داشت. اکثریت پرورش دهندگان مرغ بومی تخمگذار، مرغ های خود را در فضای آزاد رها نموده و پرورش می دادند؛ مرغ ها پس از چرای آزاد و خوردن و آشامیدن، صبح ها و یا شب ها پس از ورود به لانه خود تخمگذاری می نمودند. البته امروزه با به دست اوردن کسب علم و دانش بیشتر در بین پرورش دهندگان مرغ تخمگذار محلی یا بومی این شیوه آرام آرام منسوخ گردیده است.

اکثریت پرورش دهندگان مرغ تخمگذار امروزه از شیوع  پرورش مرغ تخمگذار بومی در سالن به منظور ایجاد شرایط بهتر برای مرغ های خود و هم چنین ایجاد شرایط قرنطینه ای برای تامین دما، نور و بهداشت عالی تر از روش پرورش مرغ تخم گذار در سالن های پرورشی استفاده مینمایند. با این وجود بسیاری از پرورش دهندگان مرغ محلی هنوز در روستاها از روش پرورش مرغ بومی در فضای آزاد استفاده می نمایند؛ البته این روش معایبی دارد که از جمله معایب اصلی پرورش مرغ بومی تخمگذار در فضای آزاد شامل عبارتند از:

• عدم تخمگذاری مرغ ها به علت تغیر آب و هوا در فصول مختلف  سال است .
• عدم رعایت اصول بهداشتی ،زیرا که در فضای آزاد  احتمال حضور پرنده های مهاجر در کنار مرغ ها وجود داشته که در صورتیکه این پرندگان دارای بیماری وآلودگی و عارضه ی خاصی باشند احتمال بیمار شدن مرغ های تخمگذار بومی در فضای آزاد بسیار است.

از دیگر معایب نگهداری مرغ محلی در فضای آزاد، این است که چنانچه مرغ های بومی در فضای آزاد نگهداری شوند به علت  فعالیت زیاد این مرغ ها بخشی از خوراک مصرفی صرف سوخت و ساز و فعالیت بدن مرغ ها شده که این امر سبب میشود تا مرغ های محلی راندمان تخمگذاری آنها  پایین آمده و تولید مرغ های تخمگذار بومی کاهش یابد. با توجه به موارد ذکر شده به نتیجه کلی میرسیم که نگهداری مرغ های بومی در سالن های پرورش و یا حتی هر محیط چهار دیواری و مسقف سبب میشود که مرغ ها سالم ترو با راندمان تخم گذاری بیشتری، پرورش یابند.

انواع نژاد های مرغ محلی تخمگذار

مرغ محلی تخمگذار دارای نژاد های متعددی هستند. همان طور که از نام مرغ بومی یا همان محلی مشخص است، این نژاد از مرغ های بومی با شرایط آب و هوا و جو یک منطقه بومی و سازگار آن منطقه شده اند.  نسبت به اقلیم آن منطقه سازگاری بیشتری پیدا کرده و در نتیجه پس از گذشت مدت زمانی کوتاه اسم آن منطقه یا اقلیم را روی آن نژاد از مرغ بومی یا محلی گذاشته اند.

برای مثال حتما شما با اسامی مختلف مرغ های بومی آشنا هستید؛ از جمله این نژاد ها شامل مرغ بومی گلپایگانی یعنی مرغی که با آب و هوا و شرایط محیطی استان اصفهان سازگار است و اسم آن منطقه را روی آن نژاد از مرغ گذاشته اند. یا مرغ هایی  مانند: مرغ مرندی، مرغ لاری، مرغ رشتی، مرغ یزدی و ... که این اسامی از نژاد های مرغ بومی از روی نام و نشان آنها میتوان میزان سازگاری این نژداها را با آب و هوای مناطق اقلیمی آنها حدس زد.

مرغ محلی اصلاح شده چیست ومیزان راندمان تولید تخمگذاری آن چقدر است؟

مرغ محلی اصلاح شده به معنی تغیرات در ژنتیک و ایجاد مرغ ترا ریخته نیست؛ بلکه به معنی ایجاد و تولید مرغ بومی تخمگذار با راندمان تولید تخمگذاری بالاتر می باشد. همان طور که می دانیم و دیده ایم مرغ های بومی نژاد های مختلف یک  روز در میان تخمگذاری می کنند، یعنی به اصطلاح فنی در این صنعت، راندمان تولید تخمگذاری مرغ های محلی معمولی 50  درصد است. یعنی چنانچه شما 100 عدد مرغ تخمگذار نگهداری نمایید، روزانه حدودا 50 عدد تخم مرغ برداشت خواهید داشت.

هر مرغ محلی و بومی معمولی سالیانه 160 الی 170عدد تخمگذاری می کند که در صورتی که بخواهیم توجیه اقتصادی برای آن محاسبه نموده و سود وزیان آن را براورده نماییم، خواهیم دید که مرغ ها ی محلی معمولی صرفه اقتصادی چندانی به عنوان  تخمگذار نخواهد داشت. به همین خاطر در چند سال اخیر مرغ های محلی نژادهای تخمگذار که تیپک بدنی مناسبی به جهت تخمگذاری داشته اند را اصلاح نژاد نموده اند.

در این حالت مرغ های محلی را با مرغ تخمگذار صنعتی چندین دوره تلاقی داده اند و از تلاقی چندین دوره نژاد های مرغ های محلی به اصطلاح، نژاد اصلاح شده تولید نموده اند. این نژادها دارای  راندمان تخم گذاری بالا تری نسبت به مرغ های تخم گذار محلی معمولی داشته و مصرف دان مناسب تری نیز دارد که امروزه در واقع مرغ محلی اصلاح شده گلپایگانی جایگزین بسیار مناسبی برای نژاد های تخمگذار محلی است.

پرورش مرغ محلی در قفس مناسب تر است یا در کف بستر؟

اصولا پرورش مرغ محلی را هم در بستر و هم در قفس انجام پذیر می باشد. اینکه مرغ تخمگذار بومی را در قفسی نگهداری  کنیم یا در کف بستر یک مسئله کاملا مدیریتی است که شرایط و اقلیم نیز در نوع نگهداری آن بی تاثیر نمیباشد. در گذشته و حال بسیاری از پرورش دهندگان مرغ بومی، مرغ های خود را در کف بستر نگهداری می کنند که این امر خود دارای مزایا  و معایبی است. از جمله مزایای آن تهویه بهتر سالن هاو عدم در گیر شدن گله به بیماری برونشیت و تنفسی می باشد ولی معایب نگهداری مرغ تخم گذار بومی در بستر این است که تخم مرغ های تولید شده کثیف و همچنین شسکسته شده است و نیز دان مصرفی میزان بیشتری پرتی دارد و اینکه مرغ ها با فضولات خود ارتباط بیشتری دارند.

نگهداری مرغ تخمگذار بومی در قفس نیز دارای مزایا و و معایبی است؛ از جمله مزایای نگهداری مرغ در قفس رسیدگی ساده تر به مرغ ها و کم شدن پرتی دان و جلوگیری از بیماری های باکتریایی میشود. اما از معایب اصلی نگهداری مرغ در قفس ایجاد بیماری های تنفسی از جمله برونشیت و CRD می باشد که به خصوص این اتفاق در سالن های پرورش مرغ تخمگذار بومی با ابعاد کوچک اتفاق می افتد.

جوجه مرغ بومی گوشتی

پرورش مرغ محلی به صورت گوشتی یکی از فعالیت هایی است که بسیاری از پرورش دهندگان این صنعت به جهت در آمد و سود بیشتر این کار را انجام می دهند. در این حالت پرورش دهندگان مرغ محلی، جوجه یک روزه بومی را به صورت تفکیک شده تمام خروس تهیه نموده و در طی مدت زمان 13 الی 4 ماه با دادن دان مرغ گوشتی به خروس ها در طی این مدت زمان گله خود را به وزنی حدود 2 الی 3  کیلو گرم با میزان مصرف خوراک 4 الی 6 کیلوگرم رسانده و خروس های محلی خود را به منظور کشتار و مصرف گوشت آن به کشتارگاه عرضه می نمایند.

دان مرغ محلی و جیره آن چه خصوصیاتی باید داشته باشد؟

دان مرغ محلی و جیره آن در پرورش مرغ محلی به منظور تخم گذاری می بایست دارای خصوصیاتی از جمله تامین احتیاجات  غذایی مرغ به جهت تخم گذاری داشته باشد. مواد اصلی تشکیل دهنده دان مرغ  تخمگذار شامل ذرت، سویا، گندم، کنسانتره و سایر مکمل های معدنی و ویتامینی است که در سنینی مختلف میزان مواد اولیه به کار رفته در دان متغیر می باشد. دان در سنین مختلف مرغ ها میزان مصرف آن متفاوت بوده که با بالا رفتن سن مرغ هامیزان دان مصرفی نیز افزایش می یابد.

دان مصرفی مرغ های محلی به ازای هر مرغ 110 گرم می باشد که این 110 گرم دان مصرفی طی 3 وعده غذایی صبح، ظهر، عصر به مرغ ها و در هر وعده به ازای هر مرغ 37 گرم داده میشود.

برای خرید دان مرغ تخمگذار محلی کلیک کنید.

دمای مورد نیاز مرغ تخمگذار بومی

دمای مورد نیاز به جهت نگهداری و پرورش مرغ تخمگذار بومی یکی از مهمترین فاکتور ها به جهت نگهداری و پرورش مرغ های تخمگذار می باشد. اصولا مرغ ها در زمان تخمگذاری به دمای بین 20 الی 30 درجه سانتی گراد نیاز دارند. چنانچه این دما از 20 درجه کاهش یابد مرغ ها دان مصرفی  خود را به جای اینکه صرف تخمگذاری نموده، صرف گرم کردن بدن خود نموده و این امر سبب می شود مرغ، تخم گذاری کمتری انجام داشته باشد و بالعکس. چنانچه دمای محیط نگهداری مرغ محلی تخمگذار از 30 درجه بالاتر رود مرغ ها به علت گرما مصرف دان خود را کاهش داده و در نتیجه این امر نیز خود سبب کاهشی راندمان تولید تخمگذاری و حتی کوچ شدن مرغ ها می شود.